Wij geloven in de kracht van sport. In (top)sport en het bedrijfsleven is samenwerken en doorzettingsvermogen cruciaal voor het behalen van doelstellingen. Naast zijn werkzaamheden bij BlueOn, is onze Bram topsporter en probeert hij het beste uit zichzelf te halen, op en naast de fiets. In deze serie blogs neemt hij jullie mee in zijn ervaringen, overeenkomsten én verschillen tussen topsport en het bedrijfsleven. Veel leesplezier!
Hoi allemaal! Naast mijn werkzaamheden voor BlueOn, ben ik semi-professioneel wielrenner bij BEAT. Mijn ambitie is om uiteindelijk in de grootste wielerwedstrijden, zoals de Ronde van Vlaanderen, aan de start te staan en te koersen tegen de beste wielrenners ter wereld. In deze serie blogs neem ik jullie graag mee in mijn ervaringen, de overeenkomsten én verschillen tussen topsport en het bedrijfsleven.
Na een goede winterperiode, waarbij ik in totaal ruim 8 weken in Spanje heb geleefd en getraind, stonden de eerste grote afspraken van het seizoen op de planning: de Ster van Zwolle en Olympia’s Tour. Deze wedstrijden wordt gezien als dé openingswedstrijden van het Nederlandse (continentale) wielrennen. Meteen mooie momenten om te kunnen laten zien dat ik flinke stappen had gemaakt in de winterperiode.
Bij de start van de Ster van Zwolle voelde ik dat je juiste focus aanwezig was om er direct te kunnen staan. Helaas ging het al na een kilometer of 80 mis: door de hectiek van de wedstrijd reed een tegenstander tegen mijn achter derailleur aan, waardoor deze scheef kwam te staan en ketting oversloeg als ik kracht wilde zetten. Omdat dit net op een punt in de wedstrijd was waarbij het peloton volledig uit elkaar werd gereden door de wind, zaten de ploegleiderswagens nog achter de laatste groep. Hierdoor duurde het erg lang voor ik een reservefietsen kon krijgen. Op het moment dat dit wel het geval was, was mijn achterstand op de eerste en tweede groep al zo ver opgelopen, dat het vrijwel onmogelijk was om nog terug te komen in de wedstrijd.
Op het moment zelf was dit natuurlijk enorm balen en voelde ik de frustratie ook wel opborrelen. Na maandenlang hard werken en toeleven naar deze wedstrijd, kon ik niet meer laten zien wat ik in de benen had. Dit was toch wel even heel anders dan wat ik mij hiervan had voorgesteld. Maar ik kon dit snel overzetten in motivatie, om twee weken erna goed voorbereid aan de start te staan van Olympia’s Tour, de oudste etappekoers van Nederland.
Deze koers duurde dit jaar vijf dagen en staat erom bekend altijd super hectisch te zijn, vanwege de smalle wegen en de continue kans op waaiers. Ook hier liep het niet zoals ik verwachtte. Na twee valpartijen (weliswaar zonder veel erg) in 2 dagen was ik al snel uit koers en verloor ik weer een kans om mijn goede benen te verzilveren. Hoewel ik weinig had kunnen doen aan deze valpartijen, was het mentaal een een grote opdoffer en slecht voor mijn zelfvertrouwen.
Na een periode van herstel stond ik afgelopen week aan de start van de Scheldeprijs, een koers op het allerhoogste niveau tussen de wereldtoppers zoals Groenewegen, Merlier en Philipsen. Net als afgelopen jaar lukte het om in de vroege vlucht te zitten. Al snel werden we weer gegrepen, omdat de snelheid in het peloton hoog lag door de wind en de kans op waaiers. Desondanks putte ik hier een hoop vertrouwen uit. Ik heb het idee dat ik vanaf hier weer verder kan bouwen en de weg naar boven weer is ingezet.
Net zoals in topsport, komen in het normale (werkende) leven dit soort situaties ook voor. Soms gebeuren er dingen die buiten je eigen controle vallen en waar je eigenlijk helemaal niets aan kunt doen. Waar je wel wat aan kunt doen, is de manier waarop je hiermee omgaat. Ik had hier natuurlijk lang gefrustreerd over kunnen zijn en in het negatieve kunnen blijven hangen, maar ik heb snel de knop om kunnen zetten zodat ik weer naar de toekomst kon gaan kijken. Er komen nog veel mooie kansen aan om wél te kunnen laten zien wat ik in mijn mars heb. Door vertrouwen te houden in het proces en geduld te hebben, gaan de mooie momenten vanzelf mijn kant op vallen!